It is God only who appears as friends and relatives to help us to live a busy life of colourful experiences, without which life becomes monotonous, non-enjoyable and fruitless. The ups and downs of life, ever-changing events and circumstances and priorities make life more interesting. It is true, the stress of daily life reduces the charm and benefits of life and living.
It is wise to remember that, stress and the resulting psychosomatic diseases bring about lots of suffering both physical and mental. This stress is mediated through the mind and victimizes the body and mind, and, life. It is also caused by ignorance of the truth and about oneself. All these prevent the person to enjoy life and living. This reduces the quality and quantity of life. The purpose of life is to live, live happily, healthily, harmoniously, lovingly, helpingly and positively.
This ignorance of one’s real absolute identity creates all the problems and sufferings. Through right living, right speech and right thoughts, in due time, one realizes one’s own inner self, the Truth. Every being is potentially divine. The real and the ultimate purpose of life is realizing this Inner Self, the Soul, the Absolute Truth. The Soul or the inner Self is SAT CHIT ANANDA, absolute existence, absolute consciousness and absolute joy.
Realizing this only removes all sufferings and one can enjoy life and living in the true sense. Every person is three identities in one. The physical body (material aspects including body, mind, intellect and ego), the soul or Inner Self or the spirit and, the Supreme (Purusottama, the Best, the Highest). The material or physical body is also known as Khshyara or Destructible.
It is a constant victim of time and space and is constantly eaten away by time, resulting in the so-called death. The inner self or the soul or the spirit is Akhshyara or Indestructible. It is never affected by Time. It is Deathless. Pervading these two is the Purusottama, the Supreme Soul or Paramatma, God. It is beyond Time and Space. It is the source of time and space and Praan, the Primordial life Energy.
The whole creation is the manifestation of this Praan or the Primordial life Energy. The very existence of the creation is the existence of the mind only. As long as the restless mind exists, the creation exists, it appears to be real, in Time and Space. The highest source of spiritual knowledge and the resulting experience is the Upanishads. It says in the real and absolute sense; the Creation and the Creator are one, beyond Time and Space.
This is known as Adwaita Vedanta, a separate spiritual philosophical system. The devotee of God and God are one. This is supported and taught by Adi Shankaracharya. There is no greater and mightier purifying and liberating power than spiritual knowledge, spiritual practice and spiritual experience.
In the Bhagawat Geeta, Lord Krishna has declared,
न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते |
तत्स्वयं योगसंसिद्ध: कालेनात्मनि विन्दति || 38||na he gnyaanena sadrusham pabitramiha vidyate
(The Bhagavad Gita Chapter 4 Verse 38)
tat swayam yoga samsiddhah kaalenatmani bindati.
General Meaning:
In this world and creation, doubtless, there is no other purifying power than spiritual knowledge. Practising Yoga and Spirituality for a long time, the person attains inner purity. As a result, this spiritual knowledge and enlightenment are revealed to the spiritual seeker in his own Heart. The storehouse and source of this knowledge are the Upanishads.
With Love and Oneness
Paramhansa Atmananda ji
Read this article in other languages
Het is God alleen die verschijnt als vrienden en verwanten om ons te helpen een druk leven te leiden met kleurrijke ervaringen, zonder welke het leven eentonig, niet plezierig en vruchteloos wordt. De ups en downs van het leven, steeds veranderende gebeurtenissen en omstandigheden en prioriteiten maken het leven interessanter. Het is waar, de stress van het dagelijks leven vermindert de charme en de voordelen van het leven en het leven.
Het is verstandig om te onthouden dat stress en de daaruit voortvloeiende psychosomatische ziekten veel lijden teweegbrengen, zowel lichamelijk als geestelijk. Deze stress wordt bemiddeld door de geest en maakt het lichaam en de geest, en, het leven, tot slachtoffer. Het wordt ook veroorzaakt door onwetendheid over de waarheid en over zichzelf. Dit alles verhindert de persoon om van het leven en het leven te genieten. Dit vermindert de kwaliteit en kwantiteit van het leven. Het doel van het leven is te leven, gelukkig te leven, gezond, harmonieus, liefdevol, helpend en positief.
Deze onwetendheid van iemands werkelijke absolute identiteit creëert alle problemen en lijden. Door juist te leven, juist te spreken en juist te denken, realiseert men zich te zijner tijd zijn eigen innerlijke zelf, de Waarheid. Elk wezen is in potentie goddelijk. Het echte en ultieme doel van het leven is het realiseren van dit innerlijke zelf, de Ziel, de Absolute Waarheid. De Ziel of het innerlijke Zelf is SAT CHIT ANANDA, absoluut bestaan, absoluut bewustzijn en absolute vreugde.
Dit te realiseren verwijdert alleen al het lijden en men kan genieten van het leven en het leven in de ware zin. Ieder mens is drie identiteiten in één. Het fysieke lichaam (materiële aspecten waaronder lichaam, geest, intellect en ego), de ziel of het Innerlijke Zelf of de geest en, de Allerhoogste (Purusottama, de Beste, de Hoogste). Het materiële of fysieke lichaam staat ook bekend als Khshyara of Vernietigbaar.
Het is een voortdurend slachtoffer van tijd en ruimte en wordt voortdurend weggevreten door de tijd, wat resulteert in de zogenaamde dood. Het innerlijke zelf of de ziel of de geest is Akhshyara of Onverwoestbaar. Het wordt nooit aangetast door Tijd. Het is Doodloos. Deze twee worden doorstroomd door de Purusottama, de Allerhoogste Ziel of Paramatma, God. Het is voorbij tijd en ruimte. Het is de bron van tijd en ruimte en Praan, de Primordiale levensenergie.
De hele schepping is de manifestatie van deze Praan of de Oer-levensenergie. Het bestaan zelf van de schepping is slechts het bestaan van de geest. Zolang de rusteloze geest bestaat, bestaat de schepping, lijkt zij echt te zijn, in Tijd en Ruimte. De hoogste bron van spirituele kennis en de daaruit voortvloeiende ervaring zijn de Upanishads. Het zegt in de echte en absolute zin; de Schepping en de Schepper zijn één, voorbij Tijd en Ruimte.
Dit staat bekend als Adwaita Vedanta, een apart spiritueel filosofisch systeem. De toegewijde van God en God zijn één. Dit wordt ondersteund en onderwezen door Adi Shankaracharya. Er is geen grotere en machtigere zuiverende en bevrijdende kracht dan spirituele kennis, spirituele praktijk en spirituele ervaring.
In de Bhagawat Geeta heeft Heer Krishna verklaard,
न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते |
तत्स्वयं योगसंसिद्ध: कालेनात्मनि विन्दति || 38||
na he gnyaanena sadrusham pabitramiha vidyate
tat swayam yoga samsiddhah kaalenatmani bindati.
(De Bhagavad Gita Hoofdstuk 4 Vers 38)
Algemene Betekenis:
In deze wereld en schepping is er ongetwijfeld geen andere zuiverende kracht dan spirituele kennis. Door Yoga en Spiritualiteit gedurende lange tijd te beoefenen, bereikt de persoon innerlijke zuiverheid. Als gevolg daarvan worden deze spirituele kennis en verlichting aan de spirituele zoeker in zijn eigen Hart geopenbaard. De opslagplaats en bron van deze kennis zijn de Upanishads.
Met Liefde en Eenheid
Paramhansa Atmananda Ji
Nur Gott erscheint als Freund und Verwandter, um uns zu helfen, ein geschäftiges Leben voller bunter Erfahrungen zu führen, ohne die das Leben eintönig, ungenießbar und fruchtlos wird. Das Auf und Ab des Lebens, die sich ständig ändernden Ereignisse, Umstände und Prioritäten machen das Leben interessanter. Es ist wahr, dass der Stress des täglichen Lebens den Charme und den Nutzen des Lebens und des Lebens reduziert.
Es ist klug, sich daran zu erinnern, dass Stress und die daraus resultierenden psychosomatischen Krankheiten viel Leid verursachen, sowohl körperlich als auch geistig. Dieser Stress wird über den Verstand vermittelt und schadet dem Körper und dem Geist, also dem Leben. Er wird auch durch Unwissenheit über die Wahrheit und über sich selbst verursacht. All dies hindert den Menschen daran, das Leben zu genießen und zu leben. Dies mindert die Qualität und Quantität des Lebens. Der Sinn des Lebens ist zu leben, glücklich, gesund, harmonisch, liebevoll, hilfreich und positiv.
Diese Unkenntnis der eigenen wahren, absoluten Identität schafft alle Probleme und Leiden. Durch richtiges Leben, richtiges Sprechen und richtige Gedanken erkennt man zu gegebener Zeit sein eigenes inneres Selbst, die Wahrheit. Jedes Wesen ist potentiell göttlich. Der wahre und letzte Zweck des Lebens ist die Verwirklichung dieses inneren Selbst, der Seele, der absoluten Wahrheit. Die Seele oder das innere Selbst ist SAT CHIT ANANDA, absolute Existenz, absolutes Bewusstsein und absolute Freude.
Nur wenn man dies erkennt, werden alle Leiden beseitigt und man kann das Leben und das Leben im wahren Sinne genießen. Jeder Mensch ist drei Identitäten in einer. Der physische Körper (materielle Aspekte einschließlich Körper, Verstand, Intellekt und Ego), die Seele oder das Innere Selbst oder der Geist und der Höchste (Purusottama, der Beste, der Höchste). Der materielle oder physische Körper ist auch als Khshyara oder zerstörbar bekannt.
Er ist ein ständiges Opfer von Zeit und Raum und wird ständig von der Zeit zerfressen, was zum sogenannten Tod führt. Das innere Selbst oder die Seele oder der Geist ist Akhshyara oder unzerstörbar. Es ist niemals von der Zeit betroffen. Es ist unsterblich. Diese beiden durchdringt der Purusottama, die Höchste Seele oder Paramatma, Gott. Sie ist jenseits von Zeit und Raum. Sie ist die Quelle von Zeit und Raum und Praan, die ursprüngliche Lebensenergie.
Die gesamte Schöpfung ist die Manifestation dieses Praan oder der ursprünglichen Lebensenergie. Die Existenz der Schöpfung selbst ist nur die Existenz des Geistes. Solange der ruhelose Verstand existiert, existiert die Schöpfung, sie erscheint als real, in Zeit und Raum. Die höchste Quelle für spirituelles Wissen und die daraus resultierende Erfahrung sind die Upanishaden. Sie besagen, dass die Schöpfung und der Schöpfer im wirklichen und absoluten Sinne eins sind, jenseits von Zeit und Raum.
Dies ist als Adwaita Vedanta bekannt, ein eigenständiges spirituelles philosophisches System. Der Gottgeweihte und Gott sind eins. Dies wird von Adi Shankaracharya unterstützt und gelehrt. Es gibt keine größere und mächtigere reinigende und befreiende Kraft als spirituelles Wissen, spirituelle Praxis und spirituelle Erfahrung.
In der Bhagawat Geeta hat Lord Krishna erklärt,
न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते |
तत्स्वयं योगसंसिद्ध: कालेनात्मनि विन्दति || 38|
na he gnyaanena sadrusham pabitramiha vidyate
tat swayam yoga samsiddhah kaalenatmani bindati.
(Die Bhagavad Gita Kapitel 4 Vers 38)
Allgemeine Bedeutung:
In dieser Welt und Schöpfung gibt es zweifellos keine andere reinigende Kraft als spirituelles Wissen. Wenn man Yoga und Spiritualität lange Zeit praktiziert, erlangt man innere Reinheit. Infolgedessen werden dieses spirituelle Wissen und die Erleuchtung dem spirituell Suchenden in seinem eigenen Herzen offenbart. Das Lagerhaus und die Quelle dieses Wissens sind die Upanishaden.
Mit Liebe und Einssein
Paramhansa Atmananda Ji
C’est Dieu seul qui apparaît sous la forme d’amis et de parents pour nous aider à mener une vie bien remplie d’expériences colorées, sans lesquelles la vie devient monotone, non agréable et stérile. Les hauts et les bas de la vie, les événements et les circonstances en constante évolution et les priorités rendent la vie plus intéressante. Il est vrai que le stress de la vie quotidienne réduit le charme et les avantages de la vie et de l’existence.
Il est sage de se rappeler que le stress et les maladies psychosomatiques qui en résultent entraînent de nombreuses souffrances physiques et mentales. Ce stress est transmis par l’esprit et fait des victimes dans le corps et l’esprit, et dans la vie. Il est également causé par l’ignorance de la vérité et de soi-même. Tout cela empêche la personne d’apprécier la vie et de vivre. Cela réduit la qualité et la quantité de la vie. Le but de la vie est de vivre, de vivre heureux, sainement, harmonieusement, avec amour, en aidant et de manière positive.
Cette ignorance de sa véritable identité absolue crée tous les problèmes et toutes les souffrances. Grâce à une vie, une parole et des pensées justes, en temps voulu, on réalise son propre moi intérieur, la Vérité. Chaque être est potentiellement divin. Le but réel et ultime de la vie est de réaliser ce soi intérieur, l’âme, la vérité absolue. L’âme ou le soi intérieur est SAT CHIT ANANDA, existence absolue, conscience absolue et joie absolue.
Réaliser cela élimine toutes les souffrances et l’on peut profiter de la vie et vivre dans le vrai sens du terme. Chaque personne a trois identités en une. Le corps physique (aspects matériels comprenant le corps, le mental, l’intellect et l’ego), l’âme ou le soi intérieur ou l’esprit et le Suprême (Purusottama, le meilleur, le plus élevé). Le corps matériel ou physique est également connu comme Khshyara ou Destructible.
Il est constamment victime du temps et de l’espace et est constamment rongé par le temps, ce qui entraîne ce que l’on appelle la mort. Le soi intérieur ou l’âme ou l’esprit est Akhshyara ou Indestructible. Il n’est jamais affecté par le temps. Il est sans mort. Le Purusottama, l’âme suprême ou Paramatma, Dieu, imprègne ces deux éléments. Il est au-delà du temps et de l’espace. Il est la source du temps et de l’espace et Praan, l’énergie vitale primordiale.
La création entière est la manifestation de ce Praan ou de l’énergie vitale primordiale. L’existence même de la création n’est que l’existence de l’esprit. Tant que l’esprit agité existe, la création existe, elle semble être réelle, dans le temps et l’espace. La plus haute source de connaissance spirituelle et l’expérience qui en résulte sont les Upanishads. Elles affirment, au sens réel et absolu, que la création et le créateur sont un, au-delà du temps et de l’espace.
C’est ce qu’on appelle le Vedanta Adwaita, un système philosophique spirituel distinct. Le dévot de Dieu et Dieu sont un. Ceci est soutenu et enseigné par Adi Shankaracharya. Il n’y a pas de pouvoir purificateur et libérateur plus grand et plus puissant que la connaissance spirituelle, la pratique spirituelle et l’expérience spirituelle.
Dans le Bhagawat Geeta, le Seigneur Krishna a déclaré,
न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते |
तत्स्वयं योगसंसिद्ध : कालेनात्मनि विन्दति | | 38|||
na he gnyaanena sadrusham pabitramiha vidyate
tat swayam yoga samsiddhah kaalenatmani bindati.
(La Bhagavad Gita Chapitre 4 Verset 38)
Signification générale :
Dans ce monde et cette création, sans doute, il n’y a pas d’autre pouvoir purificateur que la connaissance spirituelle. En pratiquant le yoga et la spiritualité pendant une longue période, la personne atteint la pureté intérieure. En conséquence, cette connaissance spirituelle et l’illumination sont révélées au chercheur spirituel dans son propre cœur. L’entrepôt et la source de cette connaissance sont les Upanishads.
Avec amour et unité
Paramhansa Atmananda Ji
È solo Dio che appare come amici e parenti per aiutarci a vivere una vita piena di esperienze colorate, senza le quali la vita diventa monotona, non piacevole e infruttuosa. Gli alti e bassi della vita, gli eventi e le circostanze sempre mutevoli e le priorità rendono la vita più interessante. È vero, lo stress della vita quotidiana riduce il fascino e i benefici della vita e del vivere.
È saggio ricordare che lo stress e le malattie psicosomatiche che ne derivano portano molta sofferenza sia fisica che mentale. Questo stress è mediato attraverso la mente e vittimizza il corpo e la mente e la vita. È anche causato dall’ignoranza della verità e di se stessi. Tutto ciò impedisce alla persona di godersi la vita e di vivere. Questo riduce la qualità e la quantità della vita. Lo scopo della vita è vivere, vivere felicemente, in salute, armoniosamente, amorevolmente, aiutando e positivamente.
Questa ignoranza della propria vera identità assoluta crea tutti i problemi e le sofferenze. Attraverso la vita giusta, la parola giusta e i pensieri giusti, a tempo debito, si realizza il proprio sé interiore, la Verità. Ogni essere è potenzialmente divino. Il vero e ultimo scopo della vita è realizzare questo Sé interiore, l’Anima, la Verità assoluta. L’Anima o il Sé interiore è SAT CHIT ANANDA, esistenza assoluta, coscienza assoluta e gioia assoluta.
Realizzare questo rimuove tutte le sofferenze e si può godere la vita e vivere nel vero senso della parola. Ogni persona è tre identità in una. Il corpo fisico (aspetti materiali che includono il corpo, la mente, l’intelletto e l’ego), l’anima o il Sé interiore o lo spirito e, il Supremo (Purusottama, il Migliore, l’Altissimo). Il corpo materiale o fisico è anche conosciuto come Khshyara o distruttibile.
È una vittima costante del tempo e dello spazio ed è costantemente mangiato dal tempo, con il risultato della cosiddetta morte. Il sé interiore o l’anima o lo spirito è Akhshyara o Indistruttibile. Non è mai influenzato dal tempo. È senza morte. Pervadendo questi due è il Purusottama, l’Anima Suprema o Paramatma, Dio. È al di là del Tempo e dello Spazio. È la fonte del tempo e dello spazio e Praan, l’Energia vitale primordiale.
L’intera creazione è la manifestazione di questo Praan o Energia vitale primordiale. L’esistenza stessa della creazione è solo l’esistenza della mente. Finché esiste la mente inquieta, la creazione esiste, sembra essere reale, nel Tempo e nello Spazio. La fonte più alta della conoscenza spirituale e dell’esperienza che ne deriva sono le Upanishad. Essa dice in senso reale e assoluto; la Creazione e il Creatore sono uno, al di là del Tempo e dello Spazio.
Questo è conosciuto come Adwaita Vedanta, un sistema filosofico spirituale separato. Il devoto di Dio e Dio sono uno. Questo è sostenuto e insegnato da Adi Shankaracharya. Non c’è potere purificante e liberatorio più grande e più potente della conoscenza spirituale, della pratica spirituale e dell’esperienza spirituale.
Nella Gita Bhagawat, il Signore Krishna ha dichiarato,
न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते |
तत्स्वयं योगसंसिद्ध: कालेनात्मनि विन्दति || 38||
na he gnyaanena sadrusham pabitramiha vidyate
tat swayam yoga samsiddhah kaalenatmani bindati.
(La Bhagavad Gita Capitolo 4 Versetto 38)
Significato generale:
In questo mondo e nella creazione, senza dubbio, non c’è altro potere purificante che la conoscenza spirituale. Praticando lo Yoga e la Spiritualità per lungo tempo, la persona raggiunge la purezza interiore. Come risultato, questa conoscenza spirituale e l’illuminazione si rivelano al ricercatore spirituale nel suo proprio Cuore. Il deposito e la fonte di questa conoscenza sono le Upanishad.
Con Amore e Unità
Paramhansa Atmananda Ji
Sólo Dios se presenta como amigo y pariente para ayudarnos a vivir una vida ajetreada de experiencias coloridas, sin las cuales la vida se vuelve monótona, no disfrutable e infructuosa. Los altibajos de la vida, los acontecimientos y las circunstancias siempre cambiantes y las prioridades hacen que la vida sea más interesante. Es cierto que el estrés de la vida diaria reduce el encanto y los beneficios de la vida y de vivir.
Es prudente recordar que, el estrés y las enfermedades psicosomáticas resultantes provocan mucho sufrimiento tanto físico como mental. Este estrés está mediado por la mente y victimiza el cuerpo y la mente, y, la vida. También es causado por la ignorancia de la verdad y de uno mismo. Todo esto impide a la persona disfrutar de la vida y vivir. Esto reduce la calidad y la cantidad de la vida. El propósito de la vida es vivir, vivir felizmente, sanamente, armoniosamente, amorosamente, ayudando y positivamente.
Esta ignorancia de la verdadera identidad absoluta de uno crea todos los problemas y sufrimientos. A través de la vida correcta, la palabra correcta y los pensamientos correctos, a su debido tiempo, uno se da cuenta de su propio ser interior, la Verdad. Todo ser es potencialmente divino. El propósito real y último de la vida es realizar este Yo interior, el Alma, la Verdad Absoluta. El Alma o el Ser interior es SAT CHIT ANANDA, existencia absoluta, conciencia absoluta y alegría absoluta.
Realizar esto sólo elimina todos los sufrimientos y uno puede disfrutar de la vida y vivir en el verdadero sentido. Cada persona es tres identidades en una. El cuerpo físico (aspectos materiales que incluyen el cuerpo, la mente, el intelecto y el ego), el alma o el Ser Interior o el espíritu y, el Supremo (Purusottama, el Mejor, el Más Alto). El cuerpo material o físico es también conocido como Khshyara o Destructible.
Es una víctima constante del tiempo y el espacio y es constantemente carcomido por el tiempo, dando lugar a la llamada muerte. El ser interior o el alma o el espíritu es Akhshyara o Indestructible. Nunca se ve afectado por el tiempo. Es inmortal. En estos dos está el Purusottama, el Alma Suprema o Paramatma, Dios. Está más allá del Tiempo y del Espacio. Es la fuente del tiempo y el espacio y Praan, la Energía vital primordial.
Toda la creación es la manifestación de este Praan o la Energía vital primordial. La existencia misma de la creación es la existencia de la mente solamente. Mientras la mente inquieta existe, la creación existe, parece ser real, en el Tiempo y el Espacio. La fuente más elevada de conocimiento espiritual y la experiencia resultante son los Upanishads. Dice en el sentido real y absoluto; la Creación y el Creador son uno, más allá del Tiempo y el Espacio.
Esto se conoce como Adwaita Vedanta, un sistema filosófico espiritual independiente. El devoto de Dios y Dios son uno. Esto es apoyado y enseñado por Adi Shankaracharya. No hay mayor y más poderoso poder purificador y liberador que el conocimiento espiritual, la práctica espiritual y la experiencia espiritual.
En el Bhagawat Geeta, el Señor Krishna ha declarado,
न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते |
तत्स्वयं योगसंसिद्ध: कालेनात्मनि विन्दति || 38||
na he gnyaanena sadrusham pabitramiha vidyate
tat swayam yoga samsiddhah kaalenatmani bindati.
(El Bhagavad Gita Capítulo 4 Verso 38)
Significado general:
En este mundo y creación, sin duda, no hay otro poder purificador que el conocimiento espiritual. Practicando el Yoga y la Espiritualidad durante mucho tiempo, la persona alcanza la pureza interior. Como resultado, este conocimiento espiritual y la iluminación se revelan al buscador espiritual en su propio Corazón. El almacén y la fuente de este conocimiento son los Upanishads.
Con Amor y Unidad
Paramhansa Atmananda Ji
Deus só aparece como amigos e parentes para nos ajudar a viver uma vida agitada de experiências coloridas, sem as quais a vida se torna monótona, não alegre e sem frutos. Os altos e baixos da vida, os eventos e circunstâncias em constante mudança e as prioridades tornam a vida mais interessante. É verdade, o estresse da vida diária reduz o encanto e os benefícios da vida e do viver.
É sábio lembrar que, o estresse e as doenças psicossomáticas resultantes trazem muito sofrimento tanto físico quanto mental. Este estresse é mediado através da mente e vitima o corpo e a mente, e, a vida. Também é causado pela ignorância da verdade e sobre si mesmo. Tudo isso impede a pessoa de desfrutar da vida e de viver. Isto reduz a qualidade e a quantidade da vida. O propósito da vida é viver, viver feliz, saudável, harmoniosamente, amorosamente, ajudando e positivamente.
Esta ignorância da verdadeira identidade absoluta de uma pessoa cria todos os problemas e sofrimentos. Através da vida correta, da fala correta e dos pensamentos corretos, no devido tempo, percebe-se o próprio eu interior, a Verdade. Todo ser é potencialmente divino. O verdadeiro e último propósito da vida é realizar este Eu interior, a Alma, a Verdade Absoluta. A Alma ou o Eu interior é SAT CHIT ANANDA, existência absoluta, consciência absoluta e alegria absoluta.
Perceber isto só remove todos os sofrimentos e pode-se desfrutar a vida e viver no verdadeiro sentido. Cada pessoa é três identidades em uma. O corpo físico (aspectos materiais incluindo corpo, mente, intelecto e ego), a alma ou o Eu interior ou o espírito e, o Supremo (Purusottama, o Melhor, o Mais Alto). O corpo material ou físico também é conhecido como Khshyara ou Destruível.
Ele é uma constante vítima do tempo e do espaço e é constantemente devorado pelo tempo, resultando na chamada morte. O eu interior ou a alma ou o espírito é Akhshyara ou Indestrutível. Ele nunca é afetado pelo Tempo. Ele é Imortal. Pervindo estes dois está o Purusottama, a Alma Suprema ou Paramatma, Deus. Ela está além do Tempo e do Espaço. É a fonte do tempo e do espaço e Praan, a Energia Primordial da Vida.
Toda a criação é a manifestação desta Praan ou a Energia Primordial da Vida. A própria existência da criação é a existência apenas da mente. Enquanto a mente inquieta existir, a criação existe, ela parece ser real, no Tempo e no Espaço. A mais alta fonte de conhecimento espiritual e a experiência resultante são os Upanishads. Diz no sentido real e absoluto; a Criação e o Criador são um só, além do Tempo e do Espaço.
Isto é conhecido como Adwaita Vedanta, um sistema filosófico espiritual separado. O devoto de Deus e Deus são um só. Isto é apoiado e ensinado por Adi Shankaracharya. Não há maior e mais poderoso poder purificador e libertador do que o conhecimento espiritual, a prática espiritual e a experiência espiritual.
No Bhagawat Geeta, o Senhor Krishna declarou,
न हि ज्ञ ंानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते |
तत्स्वयं योगसंसिद्ध: कालेनात्मनि विन्दति || 38||
na gnyaanena sadrusham pabitramiha vidyate
tat swayam yoga samsiddhah kaalenatmani bindati.
(O Bhagavad Gita Capítulo 4 Verso 38)
Significado geral:
Neste mundo e criação, sem dúvida, não há outro poder purificador além do conhecimento espiritual. Praticando Yoga e Espiritualidade por um longo tempo, a pessoa atinge a pureza interior. Como resultado, este conhecimento espiritual e esta iluminação são revelados ao buscador espiritual em seu próprio coração. O armazém e a fonte deste conhecimento são os Upanishads.
Com Amor e Unicidade
Paramhansa Atmananda Ji
रंग-बिरंगे अनुभवों के व्यस्त जीवन को जीने में मदद करने के लिए केवल ईश्वर ही मित्र और रिश्तेदार के रूप में प्रकट होते हैं, जिसके बिना जीवन नीरस, आनंदहीन और फलहीन हो जाता है। जीवन के उतार-चढ़ाव, लगातार बदलती घटनाओं और परिस्थितियों और प्राथमिकताओं ने जीवन को और अधिक रोचक बना दिया है। यह सच है, दैनिक जीवन का तनाव जीवन और जीवन के आकर्षण और लाभों को कम कर देता है। यह याद रखना बुद्धिमानी है कि, तनाव और इसके परिणामस्वरूप मनोदैहिक रोग शारीरिक और मानसिक दोनों तरह से बहुत सारे कष्ट लाते हैं। यह तनाव मन के माध्यम से मध्यस्थ होता है और शरीर और मन, और जीवन को पीड़ित करता है। यह सत्य और स्वयं के बारे में अज्ञानता के कारण भी होता है। ये सभी व्यक्ति को जीवन और जीने का आनंद लेने से रोकते हैं। यह जीवन की गुणवत्ता और मात्रा को कम करता है। जीवन का उद्देश्य खुशी से जीना, स्वस्थ रहना, सौहार्दपूर्ण ढंग से, प्यार से, मददगार और सकारात्मक रूप से जीना है। किसी की वास्तविक निरपेक्ष पहचान की यह अज्ञानता सभी समस्याओं और कष्टों को जन्म देती है। सही जीवन, सही भाषण और सही विचारों के माध्यम से, समय आने पर, व्यक्ति अपने स्वयं के आंतरिक स्व, सत्य को महसूस करता है। प्रत्येक प्राणी संभावित रूप से दिव्य है। जीवन का वास्तविक और अंतिम उद्देश्य इस आंतरिक आत्मा, आत्मा, परम सत्य को साकार करना है। आत्मा या आंतरिक स्व सैट चित्त आनंद, पूर्ण अस्तित्व, पूर्ण चेतना और पूर्ण आनंद है। इसे महसूस करने से ही सभी कष्ट दूर हो जाते हैं और व्यक्ति जीवन का आनंद उठा सकता है और सही मायने में रह सकता है। प्रत्येक व्यक्ति एक में तीन पहचान है। भौतिक शरीर (शरीर, मन, बुद्धि और अहंकार सहित भौतिक पहलू), आत्मा या आंतरिक स्व या आत्मा और सर्वोच्च (पुरुषोत्तम, सर्वश्रेष्ठ, सर्वोच्च)। भौतिक या भौतिक शरीर को खश्यारा या विनाशकारी के रूप में भी जाना जाता है। यह समय और स्थान का निरंतर शिकार है और समय के साथ लगातार खाया जाता है, जिसके परिणामस्वरूप तथाकथित मृत्यु होती है। आंतरिक स्व या आत्मा या आत्मा अक्षरा या अविनाशी है। यह समय से कभी प्रभावित नहीं होता है। यह मृत्युहीन है। इन दोनों में व्याप्त है पुरुषोत्तम, सर्वोच्च आत्मा या परमात्मा, ईश्वर। यह समय और स्थान से परे है। यह समय और स्थान और प्राण, आदिकालीन जीवन ऊर्जा का स्रोत है। सारी सृष्टि इसी प्राण या आदिम जीवन ऊर्जा की अभिव्यक्ति है। सृष्टि का अस्तित्व ही मन का अस्तित्व है। जब तक अशांत मन रहता है, तब तक सृष्टि रहती है, वह समय और स्थान में वास्तविक प्रतीत होती है। आध्यात्मिक ज्ञान का उच्चतम स्रोत और परिणामी अनुभव उपनिषद हैं। यह वास्तविक और पूर्ण अर्थों में कहता है; सृष्टि और रचयिता समय और स्थान से परे एक हैं। इसे अद्वैत वेदांत के रूप में जाना जाता है, जो एक अलग आध्यात्मिक दार्शनिक प्रणाली है। भगवान और भगवान के भक्त एक हैं। यह आदि शंकराचार्य द्वारा समर्थित और सिखाया जाता है। आध्यात्मिक ज्ञान, साधना और आध्यात्मिक अनुभव से बड़ी और शक्तिशाली शुद्धिकरण और मुक्ति शक्ति नहीं है। भगवत गीता में, भगवान कृष्ण ने घोषणा की है, न हि ज्ञानेन सदृश पवित्रमिह विद्द्यते | तत्स्वयं योग सिद्ध: 38|| न हे ज्ञाननेन सद्रुशम पबित्रमिह विद्याते तत स्वयं योग संसिद्धः कालनेत्मणि बिंदति। (भगवद गीता अध्याय 4 श्लोक 38) सामान्य अर्थ: निःसंदेह इस संसार और सृष्टि में आध्यात्मिक ज्ञान के अतिरिक्त और कोई शुद्ध करने वाली शक्ति नहीं है। लंबे समय तक योग और अध्यात्म का अभ्यास करने से व्यक्ति आंतरिक पवित्रता प्राप्त करता है। नतीजतन, यह आध्यात्मिक ज्ञान और ज्ञान आध्यात्मिक साधक को उसके अपने हृदय में प्रकट होता है। इस ज्ञान का भण्डार और स्रोत उपनिषद हैं। प्यार और एकता के साथ परमहंस आत्मानन्द जी